O tecido non tecido, como material téxtil non tradicional, é un material indispensable e importante na sociedade moderna debido ás súas propiedades únicas e á súa ampla gama de aplicacións. Emprega principalmente métodos físicos ou químicos para unir e entrelazar fibras, formando un tecido con certa resistencia e suavidade. Existen varias tecnoloxías de produción para tecidos non tecidos, e os diferentes procesos de produción confiren aos tecidos non tecidos diferentes características para satisfacer as diversas necesidades de aplicación.
En moitas industrias como a vida cotiá, a industria e a construción, os tecidos non tecidos poden verse desempeñando o seu papel:
1. No ámbito da saúde: máscaras, batas cirúrxicas, roupa protectora, apósitos médicos, compresas sanitarias, etc.
2. Materiais filtrantes: filtros de aire, filtros de líquido, separadores de aceite e auga, etc.
3. Materiais xeotécnicos: rede de drenaxe, membrana antifiltracións, xeotéxtil, etc.
4. Accesorios de roupa: forro de roupa, forro, hombreras, etc.
5. Artigos para o fogar: roupa de cama, manteis, cortinas, etc.
6. Interior de automóbiles: asentos de coche, teitos, alfombras, etc.
7. Outros: materiais de embalaxe, separadores de baterías, materiais de illamento de produtos electrónicos, etc.
Os principais procesos de produción de tecidos non tecidos inclúen os seguintes:
1. Método de fusión-soplado: o método de fusión-soplado é un método de fusión de materiais de fibra termoplástica, pulverización a alta velocidade para formar filamentos finos e, a continuación, unión para formar tecidos non tecidos durante o proceso de arrefriamento.
-Fluxo do proceso: alimentación de polímeros → extrusión de masa fundida → formación de fibras → arrefriamento de fibras → formación de malla → reforzo no tecido.
-Características: Fibras finas, bo rendemento de filtración.
-Aplicación: Materiais de filtrado eficientes, como máscaras e materiais de filtrado médicos.
2. Método Spunbond: o método Spunbond é o proceso de fusión de materiais de fibra termoplástica, formación de fibras continuas mediante estiramento a alta velocidade e, a continuación, arrefriamento e unión ao aire para formar tecido non tecido.
-Fluxo do proceso: extrusión de polímeros → estiramento para formar filamentos → colocación nunha malla → unión (autounión, unión térmica, unión química ou reforzo mecánico). Se se usa un rodillo redondo para aplicar presión, adoitan verse puntos de presión en quente regulares (marcas de burato) na superficie do tecido comprimido.
-Características: Boas propiedades mecánicas e excelente transpirabilidade.
-Aplicacións: subministracións médicas, roupa desbotable, artigos para o fogar, etc.
Existen diferenzas significativas na microestrutura entre os tecidos non tecidos producidos por métodos de unión por fundición (esquerda) e os métodos de fusión por soprado á mesma escala. No método de unión por fundición, as fibras e os ocos entre fibras son maiores que os producidos polo método de fusión por soprado. Esta é tamén a razón pola que se seleccionan tecidos non tecidos por fundición por soprado con ocos entre fibras máis pequenos para os tecidos non tecidos dentro das máscaras.
Data de publicación: 19 de setembro de 2024