O tecido non tecido/tecido non tecido, como material téxtil non tradicional, é un material indispensable e importante na sociedade moderna debido ás súas propiedades únicas e á súa ampla gama de aplicacións. Utiliza principalmente métodos físicos ou químicos para unir e entrelazar fibras entre si, formando un tecido con certa resistencia e suavidade. Existen varias tecnoloxías de produción para tecidos non tecidos, e os diferentes procesos de produción dan aos tecidos non tecidos diferentes características para satisfacer diversas necesidades de aplicación.
En moitas industrias, como a vida cotiá, a industria e a construción, pódense ver tecidos non tecidos desempeñando o seu papel:
1. No ámbito sanitario: máscaras, batas cirúrxicas, roupa de protección, apósitos médicos, panos hixiénicos, etc.
2. Materiais filtrantes: filtros de aire, filtros de líquidos, separadores de auga e aceite, etc.
3. Materiais xeotécnicos: rede de drenaxe, membrana antifiltración, xeotéxtil, etc.
4. Complementos de roupa: forro de roupa, forro, ombreiras, etc.
5. Artigos domésticos: roupa de cama, manteis, cortinas, etc.
6. Interior de automóbiles: asentos de coche, teitos, alfombras, etc.
7. Outros: materiais de embalaxe, separadores de baterías, materiais de illamento de produtos electrónicos, etc.
Os principais procesos de produción de tecidos non tecidos inclúen os seguintes:
1. Método Meltblown: o método Meltblown é un método de fusión de materiais de fibra termoplástica, pulverizando a alta velocidade para formar filamentos finos e, a continuación, unilos para formar tecidos non tecidos durante o proceso de arrefriamento.
-Fluxo do proceso: alimentación de polímeros → extrusión en fusión → formación de fibras → arrefriamento da fibra → formación de bandas → reforzo no tecido.
-Características: Fibras finas, bo rendemento de filtración.
-Aplicación: materiais filtrantes eficientes, como máscaras e materiais filtrantes médicos.
2. Método Spunbond: o método Spunbond é o proceso de fusión de materiais de fibras termoplásticas, formando fibras continuas mediante estiramentos a alta velocidade, e despois arrefriándoas e uníndoas ao aire para formar tecido non tecido.
-Fluxo do proceso: extrusión de polímero → estiramento para formar filamentos → colocación nunha malla → unión (autoenlace, enlace térmico, enlace químico ou reforzo mecánico). Se se usa un rolo redondo para aplicar presión, adoitan ver puntos de prensado en quente regulares (marcas) na superficie do tecido comprimido.
-Características: Boas propiedades mecánicas e excelente transpirabilidade.
-Aplicacións: material médico, roupa desbotable, menaje, etc.
Existen diferenzas significativas na microestrutura entre os tecidos non tecidos producidos por métodos spunbond (esquerda) e meltblown á mesma escala. No método spunbond, as fibras e ocos das fibras son máis grandes que os producidos polo método de meltblown. Tamén é por iso que se seleccionan tecidos non tecidos fundidos con espazos de fibra máis pequenos para os tecidos non tecidos dentro das máscaras.
Hora de publicación: 19-09-2024